Voorjaar
Iedereen kijkt reikhalzend uit naar het voorjaar. Na een lange koude winter smachten we collectief naar zon, zachte temperaturen en ontluikend groen. Zelf heb ik weinig zin in de lente, maar dat is gezien de situatie waarin ik me bevind natuurlijk logisch. Bijna twee maanden na de begrafenis van mijn lief is het leven moeizaam en ingewikkelder dan ooit. Kopzorgen, stress en een geheugen als een zeef. Verdriet in mijn hoofd en in mijn lijf. Getob in het hier en nu, getob over de toekomst. Dagelijkse beslommeringen, irritaties, grote en kleine beslissingen die ik in mijn eentje moet nemen. Geen schouder meer om tegen aan te leunen, geen overleg, geen zinvolle gesprekken, geen humor, geen plezier, geen tederheid. Ik hoop dat het lentezonnetje me binnenkort weer een beetje energie zal geven. Op dit moment dwarrelen de sneeuwvlokken weer naar beneden, van de lente is geen spoor te bekennen. Ik wens iedereen ondanks de kou toch een fijn Paasweekend toe!